جوهر زیستی یا BIO INK چیست؟
جوهرهای زیستی موادی هستند که محیط ماتریکس خارج سلولی را شبیهسازی میکنند و به چسبیدن، تکثیر و تمایز سلولهای زنده کمک میکنند. جوهرهای زیستی میتوانند در حین پروسه تولید افزایشی(additive manufacturing) به شکل رشته تهنشین شوند و بنا به این قابلیت از بیومتریالهای سنتی ای مانندhydrogel، شبکه پلیمری و داربست فومی متمایز میشوند. به علاوه، بر خلاف موادی که در تولید افزایشی سنتی به کار برده میشوند از جمله پلیمرهای ترمو پلاستیک، سرامیکها و فلزات که به حلالهای تند، روشهای اتصال عرضی(cross-linking) و دمای بالا نیاز دارند تا پرینت شوند، جوهرهای زیستی را میتوان در شرایط ملایم تری پردازش کرد. این شرایط ملایم برای حفظ سازگاری با سلولهای زنده و جلوگیری از تخریب مولکولهای زیست فعال و پروتئینها، ضروری است. جوهرهای زیستی از مواد زیستی هیدروژلی موجود اقتباس میشوند و از پلیمرهای طبیعی مشتق میشوند ازجمله ژلاتین، آلژینات، فیبرین، کیتوسان و هیالورونیک اسید که به شرایط پردازش آنها حساس هستند. برخلاف مواد زیستی که در چاپ سه بعدی سنتی استفاده میشود، اتصالات زنجیرهای و تعاملات یونی که در جوهرهای زیستی شبیه هیدروژل وجود دارد. بیشتر از دما بر حفظ شکل غلبه دارد (در مقابل دما شکل خود را حفظ میکنند). منشأ طبیعی جوهر ای زیستی موجب میشود که این مواد حاوی مقدار زیادی آب باشند و به شرایط سخت پردازش حساس باشند. بنابراین رشتههای جوهرهای زیستی در دمای بدن انسان یا پایینتر و در شرایط ملایم تری تهنشین میشوند تا قابلیت چاپ شدن printability این مواد حفظ شود. تفاوت با مواد چاپ سه بعدی سنتی:
در دمای بسیار پایینتری چاپ میشوند (۳۷ درجه سانتی گراد یا پایینتر)
در شرایط ملایم تری اتصال عرضی پیدا میکنند
منشأ طبیعی دارند
زیست فعال
قابلیت دستکاری سلولی
(منبع: ویکی پدیا)