ویژگی های یک بایو پرینتر چیست ؟

بیوپرینترهای سه بعدی به تازگی به دلیل وجود کاربرد های بالقوه آنها در مهندسی بافت، مورد توجه فراوان قرار گرفته اند. این بیوپرینترها قادر به تبدیل یک مدل دیجیتال با ساختار معماری طراحی شده به الگوی واقعی و سه بعدی می باشند. ترکیب این تکنولوژی تولید با پلیمرهایی که با بدن سازگاری دارند به پژوهشگران مهندسی بافت امکان بازسازی بافت های مختلف بدن همچون غضروف را میسر می سازد. در واقع یک بیوپرینتر پلی میان فضای دیجیتال و بافت زنده است. داربست های مورد استفاده در مهندسی بافت باید شامل ویژگی های زیر باشند:
1-دارای خواص زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری باشند تا بتوانند به هنگام تشکیل بافت مانع رشد طبیعی آن نگردند.
2-دارای ویژگی های سطحی و شیمیایی متناسب با سلول های زنده باشند تا شرایط برای اتصال سلول ها به ساختار، رشد و تکثیر آنها را فراهم آورند.
3-دارای ابعاد سه بعدی دقیق با درصد تخلخل بالا و ساختار شبکه ای متخلخل متصل به هم بعد از بیوپرینت باشند.
4-دارای مقاومت مکانیکی متناسب با بافت به کار رفته باشند.

امروزه تحقیقات در زمینه مهندسی بافت در سطح وسیعی رو به گسترش است. روشن است که مهندسی بافت توانایی بالقوه برای سـاخت عضو و بافت را در آینده ای نه چندان دور دارا خواهد بود. برای نیل به این هدف، سلولهای بافت مورد نظر روی داربست ها کـشت داده می شوند. داربست ها ساختارهایی مبتنی بر مواد موجود در زمینۀ خارج سلولی هستند که تیمارهای مختلفی روی آنهـا انجـام شده است. در ابتدا این مواد تنها برای انتقال دارو و هورمون به بدن به کار می رفت ولی تحقیقات بعدی نشان داد که این مـواد توانـایی حفظ، نگهداری و حتی انتقال سلولها به بدن را دارند. روند پیشرفت در زمینه استفاده از داربست ها در پیوند عضو به سـرعت رو بـه افزایش است و برای بهبود آن از مواد و ساختارهایی شبیه به بافت هدف استفاده می شود.